Strajki głodowe w Strzeżonych Ośrodkach dla Cudzoziemców (SOC) w Polsce – to dramatyczny krok, na który decydują się ci, którzy stracili wszelką nadzieję na inne sposoby na uzyskanie informacji o swoim dalszym losie. Przekonani o tym, że nie mają już innego wyboru, stawiają na szali swoje zdrowie, a nawet życie.
W piątek 24 marca 26 osób rozpoczęło strajk głodowy w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w Krośnie Odrzańskim. Początkowo trafiły one do tego SOC-a na 3 miesiące. Jednakże, wbrew padającym zapewnieniom, ich detencja została już dwa razy wydłużona o kolejne 3 miesiące – czyli w zamknięciu przebywać będą w sumie przynajmniej 9 miesięcy. Informację o wydłużeniu detencji otrzymywali dosłownie w ostatniej chwili przed oczekiwanym terminem wypuszczenia na wolność. Jest to kolejny już strajk głodowy prowadzony w tym ośrodku.
Strajkujący (obecnie są to 22 z 26 osób) napisali poniższy list; kierują go do komendanta Straży Granicznej, polskiego rządu, organizacji walczących o prawa człowieka i mediów. W liście żądają informacji o tym, jak długo będą musieli jeszcze przebywać w zamknięciu. Skarżą się też na brak właściwej opieki medycznej. Osoby te deklarują, że tylko nagłośnienie tematu może przyczynić się do poprawy ich losu.
Przyłączamy się do ich apelu i zachęcamy do tego wszystkich, którzy nie zgadzają się na niehumanitarne traktowanie migrantów – nagłaśnianie sprawy jest jedną z ważnych i skutecznych form wsparcia strajkujących. Treść listu strajkujących:
„Jesteśmy zamknięci w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w Krośnie Odrzańskim. Niniejszą wiadomość adresujemy do komendanta Straży Granicznej, polskiego rządu, organizacji walczących o prawa człowieka oraz mediów. Dopóki nie otrzymamy odpowiedzi na poniższe kwestie, będziemy prowadzić strajk głodowy, który rozpoczęliśmy 24 marca 2023 r.:
1. Chcemy wiedzieć, jak długo będziemy przebywać w zamkniętym obozie. Nie ma tu żadnej sprawiedliwości; można być przetrzymywanym przez 3 miesiące albo 6 miesięcy, po czym otrzymać odmowę uzyskania ochrony międzynarodowej i wydłużenie detencji o kolejne miesiące, jakbyśmy właśnie zostali skazani.
2. Nie mamy zapewnionej adekwatnej opieki medycznej.”
Ustawa o cudzoziemcach mówi wprost, że detencja – zamykanie ludzi w strzeżonych ośrodkach – to ostateczność. Mimo to nadal wobec niemal wszystkich cudzoziemców przekraczających granicę polsko-białoruską stosowane jest to przemocowe, nadmiarowe rozwiązanie.
Zamiast koncentrować się na przeprowadzeniu prawidłowo i sprawnie procedur azylowych, państwo skupia się na stosowaniu niczym nieuzasadnionej przemocy. Domagamy się systemowych zmian w traktowaniu osób przybywających do Polski i poszanowania ich praw.
Źródło: Stowarzyszenie Egala
Zdjęcie: Gerd Altmann
