Z serii #MałeIstotyBałtyku #unlovedothers
Czy wiecie, że istnieją morskie grzyby? 🍄🤓
Chociaż nie znajdziemy ich w menu restauracji ani na okładkach albumów psychodelicznego rocka, grzyby wodne istnieją! 🔮
W rzeczywistości występują w każdym środowisku morskim: od kominów hydrotermalnych, osadów głębinowych i lodu arktycznego, po wody powierzchniowe i słone bagna.
Grzyby są integralną częścią obiegu składników odżywczych w różnych ekosystemach – w tym morskich. Grzyby morskie są szczególnie dobrze przystosowane do życia na lub wewnątrz innych żywych organizmów. Często można je także znaleźć na drewnie wyrzuconym na brzeg, na makroglonach i roślinach przybrzeżnych 🍃 – żywych lub martwych. Analiza roli grzybów w ekologii i biogeochemii słupa wody oceanicznej zapewnia pełniejszy obraz morskich sieci pokarmowych i cykli biogeochemicznych.
Występowanie grzybów morskich w Bałtyku zostało odkryte dość późno i datuje się je na koniec XIX wieku (Rostrup 1884). W następstwie zwiększonej świadomości znaczenia ekologicznego i różnorodności taksonomicznej grzybów morskich, w XX wieku podjęto bardziej szczegółowe badania.
Duża część Morza Bałtyckiego pozostaje mikologicznie „zaniedbana” i wciąż czeka na eksplorację. Wykaz znanych bałtyckich grzybów (Tibell et al., 2020) wymienia 77 gatunków występujących w Bałtyku. Gatunki zostały zidentyfikowane głównie na podstawie ich cech morfologicznych, uzupełnionych diagnostyką opartą na DNA. Dwa gatunki należą do typu grzybów podstawkowych Basidiomycota (Digitatispora marina i Leucosporidium scottii), podczas gdy najbardziej liczną klasą są workowce Sordariomycetes (z 42 gatunkami) i Dothideomycetes (24).
Na zdjęciu 📸 widzicie właśnie Digitatispora marina – cześć! poznajcie się! 🍄🍄
Jest to jeden z nielicznych gatunków z gromady podstawczaków opisanych w siedliskach morskich. Tworzy małe, cienkie, przypominające skorupę owocniki na drewnianych kłodach i gałęziach w wodach umiarkowanych. Grzyby te są grzybami białej zgnilizny drewna – oznacza to, że są odpowiedzialne za rozkład drewna, niezwykle istotne zjawisko w procesach przemiany węgla i obiegu składników odżywczych w środowisku.
Ostatnie badania (w środowiskach lądowych) wskazują także na ich szerokie spektrum możliwości i zdolność do biodegradacji trwałych zanieczyszczeń organicznych, takich jak wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, policykliczne bifenole, farmaceutyki i pestycydy. Grzyb ten może być też odpowiednim źródłem enzymów do celów biopaliw, ponieważ wykazuje najwyższe tempo rozkładu wśród morskich grzybów w temp. <10 ° C oraz aktywność celulazy, lakazy i peroksydazy w wodzie morskiej (Molitoris i Schaumann, 1986, Rohrmann i Molitoris, 1992).📸 © MycoKey / Teppo Rämä / Jørgen Koch (svampe.databasen.org/taxon/13313)
Żródło materiału: Fundacja MARE
