Dziękujemy za książkę Wojciecha Tochmana „Historia na śmierć i życie” (Wydawnictwo Literackie ) nadesłaną do Stowarzyszenia „NIGDY WIĘCEJ”.
Informacja od wydawcy: To była jedna z najgłośniejszych i najbrutalniejszych zbrodni w nowej Polsce. Troje maturzystów – dwóch chłopaków i dziewczyna – w styczniu 1996 roku zabiło młodą kobietę. Miała na imię Jola. Zostali skazani na dożywocie, wśród nich – ona, Monika Osińska, rocznik 1977.
W „Historii na śmierć i życie”, reportażu z pogranicza true crime i dramatu psychologicznego Wojciech Tochman przywraca pamięć zamordowanej oraz opowiada o dziewczynie, która za udział w zbrodni zapłaciła wszystkim, co miała i co mogłaby mieć. „Historia na śmierć i życie” zaczyna się w połowie lat dziewięćdziesiątych na warszawskim Tarchominie i toczy przez ćwierć wieku zmieniającej się Polski, aż do dzisiaj. To zapis przemocy, bólu, zemsty i poszukiwania sprawiedliwości. Swoją książką Tochman składa hołd wybitnej reporterce Lidii Ostałowskiej, która jako pierwsza zaczęła dokumentować tę tragedię.
Wojciech Tochman (ur. 1969) – jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. „Jakbyś kamień jadła” (wstrząsająca opowieść o konsekwencjach wojny w Bośni i Hercegowinie), „Dzisiaj narysujemy śmierć” (reportaż o ludobójstwie w Rwandzie), „Kontener” (reportaż poświęcony syryjskim uchodźcom) czy „Pianie kogutów, płacz psów” (reportaż, w którym sportretował współczesną Kambodżę po doświadczeniach wojny, ludobójstwa i terroru Pol Pota) wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz „Pióra Nadziei” – wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków.
Żródło materiału: Stowarzyszenie NIGDY WIĘCEJ
