Zastanawialiście się kiedyś jakie jest najcięższe zwierzę w historii naszej planety? Odruchowo powiedzielibyśmy, że płetwal błękitny, czyli największe żyjące zwierzę. Okazuje się jednak, że historycznie mamy innego mistrza wagi ciężkiej! 🥊
Na początku sierpnia na łamach czasopisma Nature opublikowany został artykuł o nowym znalezisku archeologicznym w Peru. Odkryte zostały skamieniałe kręgi i żebra prehistorycznego wieloryba! 🐋
Liczący około 39 milionów lat Perucetus colossus jest nowy w rodzinie bazylozaurów z rzędu waleni, który obejmuje wieloryby, delfiny i morświny. Imię gigantycznego stworzenia wskazuje na jego pochodzenie geograficzne – Peru; „cetus” – łacińskie słowo oznaczające wieloryba; oraz „kolossós”, co w starożytnej grece oznacza „duży posąg”.
Według szacunków naukowców przeprowadzających badania ogółem P. colossus mógł ważyć od 85 do 340 ton metrycznych!
„Perucetus mógł ważyć prawie tyle co dwa płetwale błękitne, trzy argentynozaury (gigantyczny dinozaur zauropod), ponad 30 słoni afrykańskich i aż 5000 ludzi” – powiedział Giovanni Bianucci, pierwszy autor badania. Bianucci jest profesorem nadzwyczajnym paleontologii na wydziale nauk o Ziemi Uniwersytetu w Pizie we Włoszech.
Kości Perucetus „są zbudowane z niezwykle gęstej i zwartej kości” – powiedział Bianucci. „Ten rodzaj pogrubienia i ciężkości szkieletu – nazwany pachyosteosklerozą – który Perucetus dzieli z brzegowcami, nie występuje u żadnego żywego walenia”. Brzegowce to duże wodne ssaki roślinożerne, takie jak manaty, krowy morskie i krowy morskie.
„Ekstremalna masa szkieletu Perucetus sugeruje, że ewolucja może generować organizmy o cechach wykraczających poza naszą wyobraźnię” – powiedział Bianucci. Odkrycie to sugeruje, że gigantyzm lub szczytowa masa ciała waleni została osiągnięta około 30 milionów lat wcześniej niż wcześniej sądzono.
„Odkrycia tak ekstremalnych form ciała są okazją do ponownej oceny naszego zrozumienia ewolucji zwierząt” — napisali w komentarzu do publikacji J.G.M. Thewissen i David A. Waugh, którzy nie brali udziału w badaniu. Thewissen jest profesorem anatomii im. Ingallsa-Browna na Uniwersytecie Medycznym Northeast Ohio; Waugh jest pracownikiem naukowym ze stopniem doktora na wydziale anatomii i neurobiologii tego samego uniwersytetu.
„Wygląda na to, że jesteśmy tylko niejasno świadomi tego, jak zadziwiająca może być forma i funkcja wieloryba” – dodali.
Prawdziwa masa zwierzęcia pozostaje jedna trudna do określenia tylko na podstawie skamielin i zależała również od rozmieszczenia i gęstości tkanek miękkich stworzenia. Niektórzy naukowcy są sceptyczni co do tego, że P. colossus mógł osiągnąć górną granicę tego zakresu mas. Bez skamieniałej czaszki trudno powiedzieć, co P. colossus mógł jeść, aby utrzymać tak ogromne rozmiary, mówi Nicholas Pyenson, paleontolog ze Smithsonian National Museum of Natural History w Waszyngtonie, który nie był zaangażowany w badania.
Trzymamy kciuki, żeby zespół odnalazł pełniejszy okaz wieloryba, aby lepiej zrozumieć funkcjonowanie tego gatunku, znaczenie tego odkrycia i ewolucje życia na Ziemi.
Żródło: CNN, Nature
Ilustracja: Alberto Gennari
Zdjęcia: Giovanni Bianucci
