Celem projektu jest przygotowanie grupy uchodźczyń do realizację działań samorzeczniczych, w obszarach, gdzie spotyka je nierówne traktowanie i dyskryminacja ze względu na płeć, przynależność etniczną, wyznanie czy status uchodźczy. Pomocą będzie zbudowanie sojuszniczej sieci organizacji kobiecych, której celem będzie wzmocnienie przymusowych migrantek w ich dążeniu do emancypacji i upodmiotowienia w relacjach z przedstawicielami instytucji oraz członkami lokalnych społeczności. Projektowana zmiana społeczna ma dotyczyć różnych stron międzykulturowego kontaktu – samych uchodźczyń, członków społeczności lokalnych oraz działaczy/ek społecznych i pracowników instytucji. Rozwój kompetencji samorzeczniczych uchodźczyń ma prowadzić do ich upodmiotowienia w dialogu ze społecznością przyjmującą.

Główne działania adresowane są do grupy uchodźczyń, które jako uczestniczki i współautorki projektu rozwiną swoje kompetencje społeczne, wypracują kampanię samorzeczniczą i jej narzędzia oraz zastosują je w praktyce poprzez:

• udział w wykładach, warsztatach i wizytach studyjnych,
• stworzenie koncepcji publikacji na temat sukcesów uchodźczyń,
• uczestnictwo w rajdzie rowerowym
• współtworzenie scenariusza oraz udziału w filmie na temat przyczyn uchodźstwa kobiet oraz barier w adaptacji w kraju schronienia
• wspólne opracowanie Poradnika samorzecznictwa dla kobiet migrujących.

„Jednak chcemy mówić we własnym imieniu, czego my chcemy, potrzebujemy, o czym marzymy, na co my mamy moc, co jest możliwe z naszej strony i co my realnie możemy zrobić. Często nie zauważano naszego wychowania w kraju pochodzenia, co dla nas jest normą i gdzie są granice dozwolonego. Chcemy mówić same, swoim głosem. Same chcemy walczyć o swoją godność” –