Olek po urodzeniu ważył tylko 1484 g (wyobraźcie sobie niecałe 1,5 kilograma!). Pierwsze 63 dni spędził w szpitalnym inkubatorze.
Co było wtedy najtrudniejsze? I jak być razem z dzieckiem na Oddziale Neonatologii i Intensywnej Terapii Noworodków?
“Trudne było to, że ze względu na sytuację rodzinną mogłam odwiedzać synka tylko co drugi dzień i to tylko przez godzinę.
Wszystko, co związane z opuszczaniem szpitala, zostawianiem synka i zastanawianiem się, jak on się ma przez cały następny dzień było nie do zniesienia. Kiedy już Olek wrócił do domu, nie odstępowałam go nawet na krok.
W szpitalu robiłam wszystko, żeby budować relację z synkiem na tyle, na ile było to możliwe:
– Jak najwięcej kontaktu ciało do ciała, tulenia, głaskania.
– Mówienie i śpiewanie do dziecka.
– Próby karmienia piersią, chociaż bywa trudne bez wykształconych mięśni potrzebnych do ssania (wtedy zostaje odciąganie pokarmu i przechowywanie go w zamrażalce).
– Na wewnętrznej ściance warto nakleić duże, wyraźne zdjęcie rodziców lub innych ważnych członków rodziny.
Jako wcześniak synek nie miał wykształconych dobrze mięśni, więc pracowaliśmy nad tym z fizjoterapeutą, a także samodzielnie w domu. Wszystkie ubranka musiały być z czystej bawełny – bez szwów, zamków, zatrzasków. Takie, które można założyć w jak najprostszy sposób, aby niepotrzebnie nie wyginać kończyn dziecka. Zrezygnowaliśmy z używania perfum czy innych zapachów, które mogły by być zbyt intensywne dla małego dziecka. Ważne jest też, żeby nie narażać wcześniaków na ostre światło i mieć krótkie paznokcie – długie mogą zadrapać i zostawić trwałe blizny.
Tuż po wyjściu ze szpitala niezbędny, sprzętem był Apnea Monitor, czyli aparat przypominający o oddychaniu. Na szczęście synek miał tylko kilka takich epizodów i wieku 5 miesięcy mogliśmy w końcu odkleić diody z jego ciałka. Wtedy od razu zaczął przesypiać całą noc.”
Dziękujemy Pani Ewie za podzielenie się historią i życzymy wiele sił dla wszystkich Wcześniaków i ich Rodziców! 💜
#NaFioletowo #ŚwiatowyDzieńWcześniaka #fioletowidlawcześniaków
Żródło materiału: Stowarzyszenie MUDITA
