Biorąc pod uwagę sytuację na rynku pracy, istnieje duże poparcie dla obecności pracowników zagranicznych w Polsce, którzy – mimo spadku poparcia dla imigracji od 2015 roku – w sumie nie byli postrzegani jako zagrożenie dla polskich pracowników (EVS, 2022). Niekoniecznie musi to przekładać się na powszechną akceptację społeczną pracowników zagranicznych ani oznaczać, że narracje są pozytywne we wszystkich dziedzinach. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku osób należących do narodowości lub grup religijnych, co do których, jak omówiono w sekcji 4.3, Polacy są najbardziej negatywnie nastawieni. W tych przypadkach szersze negatywne narracje i stereotypy, w tym te rozpowszechniane wokół muzułmanów w kontekście azylu, czasami przenikały i wpływały na Polaków z szerszych powodów. Analitycy wskazywali na wzrost liczby przestępstw z nienawiści od 2000 r., prawdopodobnie napędzany przez dyskryminujące narracje, często wymierzone w muzułmanów i inne mniejszości etniczne lub religijne (Bienkowski i Świderska, 2017). Jedno z badań pokazuje, jak te nastroje wpłynęły na wysoko wykwalifikowanych migrantów we Wrocławiu, dokumentując doświadczenia rasizmu, w tym przemoc fizyczną, groźby, mikroagresje i werbalne wyrażanie uprzedzeń (Jaskułowski i Pawlak, 2020). Inne badanie (Stowarzyszenie Nigdy Więcej, 2019) wskazuje na przemoc werbalną i fizyczne ataki na osoby o ciemnej skórze, postrzegane jako muzułmanie lub osoby posługujące się językami obcymi. K. Hargrave, K. Homel, L. Dražanová: „Publiczne narracje i postawy wobec uchodźców i innych migrantów: profil kraju w Polsce (2022)”. Londyn, ODI, 01.2023. https://www.nigdywiecej.org/czytelnia/wybrane-materialy/texts-in-english/download/5904-k-hargrave,-k-homel,-l-dra%C5%BEanov%C3%A1-public- narracje-i-postawy-wobec-uchodzcow-i-innych-migrantow-polska-profil-kraju-londyn,-odi,-2022
Poprzedni artykuł
