Somalijscy ludzie w sarongach walczą z bojownikami Asz-Szabab

Niektórzy nieprawdopodobni bojownicy wzmacniają arsenał somalijski, jeden z największych sukcesów oddziałów Al-Kaidy – i który był odpowiedzialny za samochody-pułapek w stolicy, Mogadiszu, w zeszły weekend, w której występuje co 120 osób.

Obrazy mężczyzn w sarongach i klapkach biegających z bronią do jednego z najtrwalszych stereotypów dotyczących konfliktu w Somalii.

Ujęcia tych bojowników w spódniczkach pędzących przez zrujnowane miasto, strzelających dziko po drodze, są pokazywane raz po raz, ku irytacji Somalijczyków, którzy oceniają, że nie jest to uczciwe ani rzetelne przedstawianie ich społeczeństwa.

Somalijczycy nazywają te sarongi „ma’awiis”. Zazwyczaj są w stonowanych kolorach, dekorowane abstrakcyjnymi wzorami zachowującymi z Indonezji.

Wielu mężczyzn nosi je na co dzień, podczas gdy inni zakładają je, aby służyć się wieczorami lub wypoczynkiem podczas żucia narkotycznego liściastego khatu.

Teraz mężczyźni w sarongach, czyli „ma’awiisley”, stali się nową, potężną bronią w bitwie mającej na celu położenie kresu trwającej od 15 lat islamistycznej rebelii w tym kraju.

Te grupy bojowników klanowych wyrosły w wielu innych ze społeczności koczowniczych i rolniczych żyjących pod rządami al-Shabab, które kontrolują ten sygnał we współpracy z Somalii i zastosowanie surowych zasad na tych, tam mieszkają.

Co islamistyczni bojownicy mają potężną policję szpiegów, którzy monitorują każdy aspekt życia ludzi i surowo karzą tych, którzy nie słuchają, powstał przeciwko nim oddolny ruch.

Gdy panuje najgorsza susza od 40 lat, a głód zbliża się coraz bardziej, ludzie nie mogą już sobie pozwolić na korzystanie z al-Shabab.

Przy ponad trzech milionach sztuk żywego inwentarza, które giną z powodu braku żywności i wody, nie mogą już przekazywać zwierząt, których stanowią bojownicy.

Nie mogą dłużej znieść wydawania swoich synów i córek, aby wykorzystać je jako mięso armatnie i niewolnicy seksualni. Po prostu mają dość.

W ostatnich latach małych grup koczowników i rolników okresowo powstawały przeciwko al-Shabab, tylko po to, by zostać bezlitośnie zmiażdżone.

Tym razem milicje Ma’awiisley są większe i lepiej skoordynowane, a rząd zaopatruje ich w amunicję, żywność i paliwo.

analityka ds. bezpieczeństwa, że ​​dostarczają z nich to właśnie znienawidzeni członków somalijskiej armii narodowej.

„Rebelianci pojawili się teraz w powstawaniu własnej rebelii” – mówi Mohamed Mubarak, podczas think tanku Hiraal naglego się bezpieczeństwem w Mogadiszu.

„Jeśli rozprzestrzeni się na cały kraj, nie pomysł, aby al-Shabab przetrwało”.

Reakcja dżihadystów na ma’awiisley pokazuje, jak poważnie ich traktują.

Rozpoczęli szał palenia domów, niszczenia studni i zabijania ludzi biznesu i innych, którzy należą do tych samych klanów, co wojownicy ma’awiisley.

W niedawnym przemówieniu wychowam do absolwentów obozów szkoleniowych al-Shabab, jej rzecznik, szejk Ali Dheere, opisał ma’awiisley jako „rabusiów i gwałcicieli, którzy przemierzali kraj, zanim al-Shabab doszedł do władzy”.

Ale Musa Idris Hassan, członek milicji ma’awiisley w zależności od Hiran w porównaniu z Somalii, kwestionuje to.

„Jesteśmy koczownikami. Zawsze byliśmy wojownikami. Od lat żyjemy pod rządami bojowników, więc wiemy o nich wszystko, łącznie z tym, gdzie się ograniczają.

„Wczołgamy się do każdego krzaka, aby znaleźć i wyrżnąć ich wszystkich. Nie boimy się al-Shabab ani innych innych”.

Ma’awiisley nie są sami. Stanowią kluczową część nowej rządowej strategii walki z al-Shabab, która wywiera siłę powietrzną USA, żołnierzy Unii Afrykańskiej (UA), wyszkolone za granicą elitarne siły somalijskie, armię narodową i wojska z pięciu krajów związkowych kraju.

„Nigdy nie zauważyli, że społeczność międzynarodowa była tak oceniana jako uznana za al-Shabab”, mówi architekt tego nowego kryterium, doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Hussein Sheikh-Ali.

„Ma’awiisley są brane pod uwagę na polu bitwy. Uzasadniają naszą walkę z bojownikami, ponieważ pochodzą ze społeczności, które kontrolują.

„Odgrywają rolę wykonawczą, dostarczając informacje wywiadowczych, które wykorzystują nasze siły do ​​wejścia i rozłączenia powstańców. Jesteśmy teraz na drodze do pokonania al-Shabab”.

Amina Musa żyła przez 13 lat pod kontrolą al-Shabab w centralnym mieście Booco, które weszliśmy do służby odebranej przez rząd.

„Ma’awiisley są dowodem lepsi niż armia” – mówi. „Oni walczą sercem, a nie żołądkiem.

„Są bardziej zmotywowani, ponieważ na ich życie bezpośrednio wpłynęli islamiści, którzy ukradli ich dzieci, zwierzęta i wszystko, co dobre w koczowniczym życiu. Ich gniew jest prawdziwy”.

Dodanie lokalnego bojówek klanowych do tego, co prezydent Somalii Hassan Szejk Mohamud określił jako „wojnę totalną” przeciwko al-Shabab, zmiana na miejscu.

Eksperci ds. bezpieczeństwa diety, że między czerwcem a wrześniem Somalia odzyskała więcej terytorium niż w ciągu ostatnich pięciu lat.

Ale pokonani al-Shabab to za mało. Wyzwaniem jest utrzymanie terytorium.

Bojownicy mają kontrolę historii gdy taktycznych operacji wycofywania się, a następnie maszerowania z powrotem, armia i wojska UA ruszają dalej.

Jeśli rząd ma sukces w swojej „wojnie totalnej”, będzie musiał kierować dalej idące procedury zarządzania i służby socjalnej al-Shabab, w tym siły policyjne, sądy, systemy podatkowe, szkoły i ośrodki zdrowia.

Uważam, że Mubaraka musiałby to zrobić.

„Ta strategia działania tylko wtedy, gdy ma’awiisley środków rozbrojeniowych lub włączonych ekspertów do regularnych sił bezpieczeństwa po odzyskaniu obszarów i lokalnych problemów przed niektórymi operacjami wyzwoleńczymi, w szczególności na poszczególnych, których na podstawie lokalnych oddziaływań” – mówi ds. Bezpieczeństwa z Hiraal.

„W takim razie Somalii grozi nowe niebezpieczeństwo związane z uzbrojeniem po bojówek klanowych i zwróceniem się przeciwko sobie. To może zmienić nas do wojen klanowych z lat 90.”.

Ostatnie zdobycze przeciwko al-Shabab pomocy, że można uzyskać efekt międzynarodowych, regionalnych, formalnych i nieformalnych sił somalijskich działa na froncie wojskowym.

W ostatnim czasie zajęto dziesiątki miast i wsi. W przypadku obserwacji z wysiłkami mającymi na celu zakłócenie przepływów bojowych bojowników i zakwestionowanie ich ideologii , może to być odpowiedź na znaczne postępy ruchu, jeśli nie zostaną podjęte jego działania.