W KUCHNIACH ŚWIATA O PRAWACH KOBIET – spotkania, które wstrząsnęły nami jak burza piaskowa w Dubaju i przeszyły jak 186 szwów na otwartym sercu.
Myślisz: Dubaj – widzisz złoto i wieżowce. Myślisz: Oman – wyobrażasz sobie pustynię i surowe zasady. Mówisz: Czeczenia – i w głowie masz tylko wojenną pożogę. Myślisz: kobieta w krajach muzułmańskich – widzisz uległość, zakryte twarze, brak wyboru. A tu nagle – historie, które to wszystko przewracają do góry nogami. 
Każde spotkanie rozbijało stereotypy, burzyło gotowe narracje, zmuszało do zadawania pytań. Ile razy patrzymy na świat oczami cudzych opowieści, zamiast słuchać tych, którzy naprawdę tam żyją?
Różne doświadczenia, różne światy. I my – słuchamy, pytamy, porównujemy. Czasem cisza, czasem śmiech, czasem gorąca dyskusja. 
Co nas łączy, co nas dzieli? Jak to jest być kobietą w Dubaju, Omanie, na Kaukazie czy w Polsce? Jakie wybory są możliwe, a jakie tylko iluzją? Te rozmowy otwierały oczy, rozszerzały perspektywy i zostawiały więcej pytań niż odpowiedzi. 
Zargan Nadordinova, „186 szwów” – jak zszyć życie po wojnie, po bólu, po stracie? Historia, która tnie, zostawia blizny, ale też pokazuje siłę.
@Anna Dudzińska, „Dubaj. Miasto innych ludzi” – opowieści kobiet, które żyją w cieniu luksusu i blichtru. Nianie, sprzątaczki, ekspatki i te, które Dubaj nazywają domem – każda z własną historią, każda z własnym miejscem w tym wielkim układzie zależności.
Magdalena El Ghamari, „Kobiety, miłość i dżihad” – świat, który nie mieści się w prostych narracjach. Kobiety z Maroka, Tunezji, Iraku, Syrii czy Afganistanu, które w różny sposób zetknęły się z radykalizacją, wojną, przemocą. Ofiary i bohaterki. Złudzenia i brutalna rzeczywistość.
Agata Romaniuk, „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” – miłość, nie-miłość, życie, nie-życie, kobiety, które nie pytają, tylko robią. Historie, które mogłyby wydarzyć się wszędzie, ale w Omanie nabierają szczególnej intensywności – bo tam miłość i tradycja to dwa żywioły, które nie zawsze da się pogodzić.
To było coś więcej niż spotkania autorskie – to było gotowanie historii, mieszanie perspektyw, doprawianie rzeczywistości w ramach projektu „W kuchniach świata o prawach kobiet”. 
Słowa i smaki. Czeczenia, Maroko, Dubaj, Oman, Tunezja, Syria, Irak, Afganistan, Polska – nie jako miejsca na mapie, tylko jako żywe, pulsujące światy, które przyszły do nas i zostały na dłużej.
Myślisz, że wiesz wszystko, a tu nagle – pytania, które nie dają spokoju. Co zmieniać, gdzie nie ma odwrotu? Patrzymy na świat inaczej, bo teraz już nie jesteśmy tylko słuchaczami. To my tworzymy nową narrację.
Z całego serca dziękujemy Fundusz Obywatelski im. Ludwiki i Henryka Wujców za wsparcie, dzięki któremu mogliśmy stworzyć tę niezwykłą przestrzeń spotkania, dialogu i wzajemnego zrozumienia. Bez Was to wszystko by się nie wydarzyło. 
#WKuchniachŚwiata #SpotkaniaBezGranic #NowePerspektywy #KobietyOpowiadają #HistorieKtóreZostają #BurzymyStereotypy
