💜 Kochamy naszą pracę, bo widzimy jej sens.
💔 Są jednak chwile, kiedy chce nam się płakać z bezsilności.
⚠️ Bo system wsparcia jest dziurawy, a piękne hasła o opiece wytchnieniowej, o wartości życia, o polityce prorodzinnej znaczą tyle, co nic.
⬇️⬇️⬇️
📞Jedna z wielu spraw zgłoszonych na naszą infolinię:
Pani G. mama 17-letniego M. ze znaczną niepełnosprawnością sprzężoną; z padaczką, mózgowym porażeniem, niepełnosprawnością intelektualną, który jest leżący i nie mówiący, musi iść na operację do szpitala. Nie będzie jej dwa tygodnie. Przez ten czas z nastolatkiem zostaje jego starsza siostra. Rodzina szuka wsparcia, żeby siostra nie była z tym sama 24 godziny na dobę.
MOPS niczego nie zaproponował, hospicjum nie chce przyjąć nastolatka pod opiekę, pielęgniarka POZ też odmawia pomocy. Ze słów mamy M. wynika, że odmawiają, bo boją się lub nie chcą ponosić odpowiedzialności.
Pani G. zapytała nas, czy możemy pomóc ze znalezieniem asystenta/asystentki lub osoby wspierającej, która pomoże siostrze w opiece nad bratem. Nie mają żadnej rodziny.
Czują bezsilność.
I tak – oczywiście, że szukamy kogoś, kto ich wesprze.
⁉️⛔️ Ale zy można mówić, że w naszym kraju życie ludzkie cokolwiek znaczy, jeśli takie panie G., J. , W. umierają po cichutku po latach nieustanej opieki, trwania w nieludzkim stresie, bez wsparcia?
Opieka wytchnieniowa i asystencja, którą ma zapewniać państwo, zwyczajnie nie działa.
Próbujemy łatać lukę przez nasze programy wytchnieniowe – szukając wolontariackiego wsparcia czy organizując turnusy.
Ale to kropla w morzu…
🌿 Nasze turnusy wytchnieniowe można wesprzeć tutaj:
zrzutka.pl/z/dajwytchnienie
🍀 Można też dołączać do naszego wolontariatu wythnieniowego lub wesprzec inne projekty:
wytchnienie@stowarzyszeniemudita.pl
Grafika autorstwa Basia Żach – dziękujemy!
